Melih Duygulu, Cumhuriyetin kültür politikalarını geniş bir perspektiften ele aldığı Cumhuriyet ve Müzik adlı çalışmasında, yüz yıllık bir süreçteki müzik ve sanat akımlarını, türleri, kurumları, müzik sektörünü ve zamanına damga vuran sanatçıların çalışmalarını inceliyor ve toplumsal sonuçlarını ortaya koyuyor. Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları etiketiyle çıkan kitap, müzik üzerinden gelenekçiler ile modernlerin mücadelesinin toplumsal farklılıkları nasıl belirginleştirdiğini belge ve tanıklıklarla aktarıyor.
“Cumhuriyet yeni sosyolojik modelle beraber yeni müziği yaratmak durumundaydı. Bu hem zorunluluktu hem de gereklilikti. Bu yenileşme hareketi; yeni bir yönetici sınıfını, yeni bir insan tipini, yeni bir ideolojiyi ve yeni bir müziği yaratırken Avrupa kültürüne eklemlenmeyi de beraberinde getirdi.”
Üç bölüm halinde kurgulanan kitabın ilk bölümünde Cumhuriyet ve müzik ilişkisinin ideolojik ve politik arka planı, müzik reformları, müziğin kültürel kodları ve müzikal dönemler ele alınıyor. Çalışmanın ikinci bölümünde yer alan kurumlar, kadrolar, topluluklar, müzik türleri ve derlemeler, Cumhuriyet felsefesinin temel niteliklerini ortaya koyuyor. Üçüncü bölüm ise 1923’ten itibaren onar yıllık periyotlarla yaşanan tüm gelişmeleri, yetişen sanatçıları, ekolleri ve devlet ile piyasanın müzik tutumlarını ele alıyor.
Bu çalışma yalnızca müzisyenlere ve müzik eğitimi alan öğrencilere değil, Cumhuriyet döneminde ses kültürünün geçirdiği evreleri anlamak isteyen geniş bir okur kitlesine de sesleniyor.